literaturedanesh

دوست اش می دارم چرا که می شناسمش                           به دوستی و یگانگی شهر همه بیگانگی و عداوت است هنگامی که دستان مهربانش را به دست می گیرم                                            تنهایی غم انگیزش را در می یابم . اندوه اش غروبی دلگیر است                          در غربت و تنهایی . هم چنان که شادی اش                            طلوع همه آفتاب هاست و صبحانه و نان گرم و پنجره یی              که صبح گاهان                                به هوای پاک گشوده می شود و طراوت شمع دانی ها                              در پاشویه ی حوض . چشمه یی پروانه یی و گلی کوچک از شادی            سرشارش می کند و,احمد,شاملو,دوستش,دارم ...ادامه مطلب